🏏 Czy Cukrzycy Mogą Jeść Miód

Środa, 14 lutego 2018 (09:25) Chorzy na cukrzycę powinni unikać słodkich napojów, cukru, dżemów czy miodu. Mogą jeść owoce ale w ograniczonej ilości. Stosując racjonalną dietę, można czasami pozwolić sobie na słodki podwieczorek. O diecie cukrzyków z dietetyczką Mariolą Klocek rozmawiała reporterka RMF FM Anna Kropaczek. Anna Kropaczek, RMF FM: Czy są różnice w diecie w zależności od typu cukrzycy? Mariola Klocek, dietetyczka: Zarówno w cukrzycy typu pierwszego jak i w przypadku cukrzycy typu drugiego pacjent powinien stosować się do zasady racjonalnego żywienia. Jest jednak różnica w kierunku działań dietetycznych. W cukrzycy typu drugiego głownie skupiamy się na redukcji masy ciała. W cukrzycy typu pierwszego z reguły nie ma takiej konieczności. Tu mamy włączoną insulinoterapię i w zależności od tego, co u pacjenta pojawia się na talerzu, trzeba dostosować dawkę insuliny. Często pacjenci liczą sobie tzw. wymienniki węglowodanowe lub kalorie. Na podstawie tej informacji lekarz tez ustala dawkę insuliny. Czy są jakieś produkty, których cukrzycy muszą unikać? Czy są zakazane produkty? Jest ogólna zasada, że pacjent musi w cukrzycy ograniczyć tzw. cukry łatwo przyswajalne. Chodzi o cukier, miody, dżemy i słodkości. Jednak w życiu pacjenta chorego na cukrzycę może być taka sytuacja, że poziom glukozy we krwi jest zbyt niski i on musi wiedzieć, z czego w danym momencie skorzystać. Tego cukru prostego musi wtedy użyć. Można powiedzieć, ze wtedy ta trucizna zaczyna mu ratować życie. Nie mogę więc powiedzieć, że czegoś nie wolno jeść. Ale warto zrezygnować np. ze słodkich napojów... Tak, bo to jest duży nośnik cukru. Litr coca-coli to 20 łyżeczek cukru. Niektóre jogurty owocowe zawierają nawet 8 łyżeczek cukru, bo mamy tam syrop glukozowo-fruktozowy. Trzeba pamiętać o dużej ilości cukrów ukrytych w różnych produktach. Cukier dodawany jest do wędlin, bo nadaje im kruchości. Cukier jest w przetworach mlecznych, płatkach śniadaniowych - tak naprawdę to nie jest produkt śniadaniowy tylko słodycz. Jakie produkty są wskazane w diecie cukrzyka? Na pewno warzywa ze względu na dużą zawartość błonnika pokarmowego. Produkty z pełnego ziarna: pieczywo pełnoziarniste, makarony z mąki pełnoziarnistej, grube kasze, brązowy ryż. Te produkty, oprócz tego, ze zawierają błonnik, charakteryzują się też niskim indeksem glikemicznym. Niski indeks glikemiczny pozwala pacjentowi utrzymywać poziom glukozy we krwi na stabilnym poziomie, niezbyt wysokim i niezbyt niskim. Warzywa tak, owoce ostrożnie? Tak. Specjalnie ominęłam owoce. Mamy w owocach błonnik, mamy wodę ale także cukier dość łatwo przyswajalny - fruktozę. Ważne jest to, żeby one się pojawiały w diecie, ale nie można powiedzieć, że mamy je jeść w niekontrolowanych ilościach. Tak mogę natomiast powiedzieć o warzywach. Po nie można sięgać w nieograniczonych ilościach.

Składniki te mogą znajdować się w nasionach chia, ze względu na konfekcjonowanie w zakładzie, w którym przetwarza się powyższe składniki. Czy można jeść nasiona chia przy cukrzycy typu 2? Jak pokazuje wiele badań, błonnik zapobiega m.in. cukrzycy typu 2.

Jeśli jednak chodzi o jego stosowanie w przypadku osób chorujących na cukrzycę, doniesienia naukowe są sprzeczne. Indeks glikemiczny miodu może się wahać od 40 nawet do 80. Zależne to będzie od rodzaju miodu oraz zawartości fruktozy w nim. Wartość energetyczna miodu wynosi około 300 kcal, także o prawie 100 kcal mniej niż cukru

Osoby chorujące na cukrzycę powinny stosować zbilansowaną dietę, zawierającą wszystkie potrzebne składniki pokarmowe. Może ona zawierać także owoce, jednak w ograniczonych ilościach i nie wszystkie. Nie powinny być one jedzone wieczorem. Powinny to być owoce o niskim indeksie glikemicznym, takie jak na przykład awokado, jabłka, maliny czy grejpfruty. Spis treści: Dieta w cukrzycy Owoce a cukrzyca – czy można je jeść? Owoce dla cukrzyka a indeks glikemiczny rozwiń Cukrzyca jest przewlekłą nieuleczaną chorobą, która polega na tym, że trzustka nie produkuje wystarczającej ilości insuliny – hormonu potrzebnego między innymi do metabolizmu węglowodanów, lub produkowana insulina nie jest prawidłowo wykorzystywana. W rezultacie następuje zaburzenie metabolizmu węglowodanów, a także lipidów i białek. Najczęstszym typem tej choroby, który dotyczy nawet ponad 90 procent cukrzyków, jest cukrzyca typu 2, która rozwija się w dorosłym wieku, najczęściej po 40. roku życia. Przeważnie jest to cukrzyca insulinoniezależna. Chorzy przyjmują leki, a w razie potrzeby wprowadzana jest insulinoterapia. W cukrzycy typu 1, która występuje przeważnie u dzieci i młodzieży i jest chorobą autoimmunologiczną, trzustka nie wytwarza insuliny potrzebnej do przetwarzania glukozy lub wytwarza jej bardzo mało. W przypadku tego typu cukrzycy konieczne jest podawanie insuliny. Osoby chorujące na cukrzycę typu 1 lub 2 mogą prowadzić normalne życie i cieszyć się dobrym samopoczuciem, jeśli pozostają pod kontrolą diabetologa, przestrzegają zaleceń lekarskich, dotyczących przyjmowania leków lub odpowiednich dawek insuliny oraz właściwego sposobu odżywiania i stylu życia, którego częścią powinna być aktywność fizyczna. Dieta w cukrzycy W przypadku osób chorujących na cukrzycę, zarówno typu 1 jak 2, istotną rolę odgrywa odpowiednia dieta, która wpływa na utrzymanie właściwego stężenia glukozy we krwi. Zmniejsza ona także ryzyko wystąpienia powikłań cukrzycy i chorób naczyniowych. Warto podkreślić, że dieta osób chorych na cukrzycę opiera się na zasadach zdrowego odżywiania, które powinien stosować każdy. Polega ona na regularnych, odpowiednio zbilansowanych posiłkach, powinna być dostosowana do wieku, płci, masy ciała, poziomu aktywności fizycznej czy indywidualnych preferencji pokarmowych. Przy opracowaniu takiej diety warto skorzystać z pomocy dietetyka. Według zaleceń Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego w leczeniu cukrzycy mogą być stosowane różne strategie żywieniowe, na przykład dieta śródziemnomorska, dieta DASH czy diety roślinne. Założenia diety i schemat leczenia powinny być ustalane indywidualnie, a priorytetowo należy traktować szacowanie zawartości w diecie węglowodanów. Zgodnie z zaleceniami Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego udział białek w dziennym zapotrzebowaniu kalorycznym powinien wynosić 15-20 procent, połowę białka powinno stanowić białko roślinne, połowę - zwierzęce. U zdrowej osoby dorosłej ilość spożywanego dziennie białka może wynosić około 1 g na 1 kg masy ciała. Tłuszcze powinny stanowić 30-35 procent, maksymalnie 40 procent, dziennego zapotrzebowania na energię. Tłuszczy nasyconych zaleca się maksymalnie 10 procent, jednonienasyconych – 10-15 procent, natomiast wielonienasyconych – 6-10 procent wartości kalorycznej diety. Natomiast węglowodany powinny stanowić 45-50 procent wartości energetycznej diety i głównie pochodzić z węglowodanów złożonych-bogatych w błonnik oraz o niskim indeksie glikemicznym. U osób z nadwagą lub otyłością i cukrzycą typu 2 najlepiej jest stosować 40-44 procent węglowodanów w stosunku do dziennego zapotrzebowania. Owoce a cukrzyca – czy można je jeść? Szczególne znaczenie w diecie osoby chorej na cukrzycę ma rodzaj spożywanych węglowodanów. Całkowicie wyeliminowane albo znacznie ograniczone powinny być węglowodany proste, łatwo przyswajalne, czyli cukier, słodycze (cukierki, ciastka, ciasta, czekolady), przetwory z dodatkiem cukru, takie jak dżemy powidła, konfitury, miód, słodkie bułki, a także pieczywo z dodatkiem cukru, karmelu i słodu. Dopuszcza się używanie słodzików naturalnych takich jak stewia, erytrytol i xylitol, lub sztucznych - aspartam, ascesulfam. Zamiast produktów zawierających cukry proste w diecie powinny się znaleźć tzw. węglowodany złożone-bogate w błonnik, czyli razowe, pełnoziarniste pieczywo, chleb graham, płatki jęczmienne, żytnie, owsiane (nie błyskawiczne), pełnoziarniste kasze (gryczana, owsiana, pęczak), brązowy ryż czy makarony razowe. Produkty te, zawierają dużo błonnika pokarmowego, który korzystnie wpływa na prawidłowy poziom glukozy i insuliny we krwi, reguluje pracę przewodu pokarmowego oraz pomaga utrzymać właściwą masę ciała. Zaleca się spożywanie około 25-40 gram błonnika dziennie w produktach żywnościowych. Owoce to produkty, które oprócz węglowodanów i błonnika zawierają także dużą ilość witamin i mikroelementów, dlatego nie powinno ich zabraknąć w diecie każdego, także osoby chorej na cukrzycę. Jednak nie wszystkie owoce są polecane dla cukrzyka. Przy ich ocenie, podobnie jak innych produktów żywnościowych (szczególnie węglowodanowych) warto brać pod uwagę tzw. indeks glikemiczny. Nasuwa się więc pytanie - jakie owoce jeść przy cukrzycy? Owoce dla cukrzyka a indeks glikemiczny Pojęcie indeksu glikemicznego zostało wprowadzone w 1981 roku w celu umożliwienia klasyfikacji produktów spożywczych na podstawie ich wpływu na poziom glukozy we krwi i szybkość zwiększania się tego poziomu. Zgodnie z definicją FAO (Food and Agriculture Organization –Organizacji ds. Żywności i Rolnictwa) oraz WHO (World Health Organization - Światowej Organizacji Zdrowia) z 1998 roku, indeks glikemiczny oznacza pole powierzchni pod krzywą glikemii po spożyciu 50 g węglowodanów posiłku testowanego w stosunku do pola pod krzywą odpowiedzi glikemicznej, po spożyciu analogicznej ilości węglowodanów z produktu standardowego — glukozy lub białego pieczywa. Stwierdzono, że produkty o wysokim indeksie glikemicznym gwałtownie zwiększają stężenie glukozy we krwi, a to powoduje wyrzut insuliny i nagłe zmniejszenie stężenia glukozy. Prowadzi to do uczucia głodu i spożywania większej ilości pożywienia. Natomiast produkty o niskim indeksie glikemicznym i wyższej zawartości błonnika dają większe uczucie sytości oraz minimalizują wydzielanie insuliny po posiłku, dzięki temu opóźniają wystąpienie uczucia głodu. Dieta zawierająca produkty o niskimindeksie glikemicznym poprawia insulinowrażliwość, czyli wrażliwość tkanek na działanie insuliny. W związku z tym cukrzykom zaleca się spożywanie produktów o niskim indeksie glikemicznym. Ostrożność natomiast trzeba wykazać przy produktach węglowodanowych, z których wiele posiada wysoki indeks glikemiczny, dotyczy to na przykład słodyczy, deserów czy ciast, a także produktów, ktore w składzie zawierają dodatek cukru lub suropu glukozowo-fruktozowego. Owoce dla diabetyków Biorąc pod uwagę indeks glikemiczny, jakie owoce może jeść cukrzyk? Owoce dla cukrzyka to te, których indeks glikemiczny nie przekracza 50 czyli: awokado (indeks glikemiczny - 10), agrest (15), wiśnie (22), jabłka (34), maliny (25), grejpfrut (25), jeżyny (25), mandarynki (30), brzoskwinie (30), truskawki (40), borówki (50), jagody (45), porzeczki (25). Wyższy indeks glikemiczny mają takie owoce jak mango (51), banan (52), melon (65), jagody czarne (53), daktyle suszone (70 ) czy arbuzy (72). Na wartość indeksu glikemicznego owoców wpływa stan ich dojrzałości - owoce mniej dojrzałe mają niższy IG niż te bardziej dojrzałe. Wpływ na indeks glikemiczny ma także poddawanie produktów obróbce termicznej oraz stopień ich rozdrobnienia. Produkty przetworzone i rozdrobnione mają wyższy indeks glikemiczny niż surowe. Źródła: Juruć A., Pisarczyk-Wiza D., Wierusz-Wysocka B., Zalecenia dietetyczne i zachowania żywieniowe u osób z cukrzycą typu 1 — czy mają wpływ na kontrolę metaboliczną? Diabetologia Kliniczna 2014, tom 3, nr 1, 22–30 Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych z cukrzycą 2021, Stanowisko Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego Ostrowska J., Jeznach-Steinhagen A., Czynniki wpływające na wartość indeksu glikemicznego oraz jego zastosowanie w leczeniu dietetycznym cukrzycy, Forum Medycyny Rodzinnej, 2016, tom 10, nr 2, 84 -90

Diabetycy borykający się z cukrzycą typu 1 i 2 mogą za to zajadać się owocami sezonowymi takimi jak truskawki, wiśnie, czereśnie, maliny, agrest, porzeczki, borówki, jabłka, brzoskwinie czy wszelkie cytrusy. Dieta w cukrzycy niech zawiera jedynie owoce świeże! Kilka badań wykazało, że spożywanie miodu może zwiększać poziom insuliny i obniżać poziom cukru we krwi. Możliwy wpływ hipoglikemii W niewielkim badaniu z 2004 roku badano wpływ miodu i cukru na poziom glukozy we krwi. Naukowiec odkrył, że roztwór zawierający 75 g miodu podnosi poziom cukru we krwi i poziom insuliny u osób z cukrzycą typu 2 i bez cukrzycy w ciągu 30 minut. Równoważny roztwór zawierający dekstrozę podniósł nieco wyższy poziom cukru we krwi. W ciągu 2 godzin poziom spadł, a następnie spadł i pozostał niższy w grupie miodu w porównaniu z grupą dekstrozy. Badacz zasugerował, że miód może zwiększać poziom insuliny. To wyjaśniałoby, dlaczego chociaż poziom cukru we krwi wzrósł w obu grupach, w grupie miodu spadł dalej. Ulepszone pomiary cukrzycy Przegląd opublikowany w 2017 roku również badał związek między miód i poziom glukozy we krwi u chorych na cukrzycę. Autorzy stwierdzili, że miód miał następujące skutki: Miód obniżył stężenie glukozy w surowicy na czczo, które lekarz mierzy po na czczo przez co najmniej 8 godzin. Zwiększył poziom peptydu C na czczo, który pomaga trzustce wiedzieć, ile insuliny wydzielać i odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu stabilnego poziomu cukru we krwi w zdrowym zakresie. Zwiększył 2 godziny poposiłkowe poziomy peptydu C, co wskazuje na ilość peptydu po zjedzeniu przez daną osobę. Przyszły efekt terapeutyczny W 2012, badanie z udziałem 50 osób z cukrzycą typu 1 wykazało, że w porównaniu z sacharozą, miód rzadziej podnosi poziom cukru we krwi. Zespół badawczy doszedł do wniosku, że pewnego dnia miód może odegrać rolę w leczeniu komórek beta trzustki odpowiedzialnych za produkcję insuliny. W 2018 roku przegląd badań wykazał, że miód może być przydatny do leczenia cukrzycy typu 2, ponieważ może mieć działanie hipoglikemiczne. Innymi słowy, może pomóc obniżyć poziom cukru we krwi. Jednak naukowcy ostrzegają, że potwierdzenie tych efektów i ustalenie korzystnych dawek będzie wymagało dalszych badań na ludziach i długotrwałych badań. Wpływ na długoterminowy poziom glukozy we krwi 8-tygodniowe badanie z udziałem 48 osób w Iranie wykazało, że spożywanie miodu nie wydaje się zwiększać poziomu cukru we krwi na czczo. Uczestnicy, którzy jedli miód, również schudli i mieli niższy poziom cholesterolu we krwi. Naukowcy przetestowali również poziom hemoglobiny uczestników. Hemoglobina to białko przenoszące tlen do komórek organizmu. Kiedy glukoza dostaje się do komórek, łączy się z hemoglobiną. Poprzez pomiar ilości hemoglobiny połączonej z glukozą, w teście hemoglobiny A1C, lekarz może oszacować średni poziom glukozy we krwi w ciągu ostatnich kilku miesięcy. Osoba z większą ilością hemoglobiny A1C ma większe ryzyko cukrzycy i prawdopodobnie źle kontroluje poziom glukozy we krwi. Naukowcy zauważyli, że uczestnicy z grupy miodu mieli wzrost hemoglobina A1c, sugerująca długotrwały wzrost poziomu glukozy we krwi. Z tego powodu zespół zalecił „ostrożne spożywanie” miodu osobom chorym na cukrzycę. Właściwości przeciwbakteryjne i przeciwzapalne Inne badania sugerują, że miód może przynosić dodatkowe korzyści, ponieważ zawiera właściwości przeciwbakteryjne, przeciwutleniające i przeciwzapalne. Przegląd opublikowany w 2017 roku dotyczył potencjalnej roli miodu w leczeniu. Autorzy zauważyli, że u osób z cukrzycą typu 2 lekarze mogą pewnego dnia stosować miód obniża poziom cukru we krwi, zmniejsza ryzyko powikłań związanych z cukrzycą i chorobami metabolicznymi oraz pomaga leczyć rany. W 2014 roku greccy naukowcy opublikowali podobne odkrycia, zauważając, że miód może pomóc w walce z zapaleniem procesy zachodzące w cukrzycy, miażdżycy tętnic i chorobach układu krążenia, z których wszystkie są cechami zespołu metabolicznego. Uzupełnianie leków przeciwcukrzycowych Autorzy innego badania z 2014 roku donoszą, że łączenie leków przeciwcukrzycowych z brus y mogą być korzystne i wezwali do dalszych badań, aby potwierdzić swoje odkrycia. Tutaj znajdziesz wskazówki dotyczące naturalnych sposobów poprawy wrażliwości na insulinę. Czy można jeść nabiał? Wyniki badań dotyczących insulinogenności nabiału nie są jednoznaczne, a testy pod tym kątem bywają dość radykalne (np. picie codziennie porcji 500 ml mleka przez tydzień). Jeżeli nie ma się alergii czy też nietolerancji na jakiś składnik nabiału, nie trzeba eliminować go z diety. Miód jest często używany jako zdrowa alternatywa dla zwykłego cukru. Nie wszyscy jednak powinni go jeść. Kto powinien się wystrzegać miodu? Miód to słodka, przypominająca syrop substancja produkowana przez pszczoły. W sklepach mamy do wyboru prawdziwy ogrom miodów. Możemy kupić miód wielokwiatowy, akacjowy, gryczany, szałwiowy czy eukaliptusowy. Mimo iż profil żywieniowy poszczególnych rodzajów miodu różni się, można przyjąć że, jedna łyżka stołowa (21 gramów) miodu ma zazwyczaj 64 kalorie i 17 gramów węglowodanów z niewielką ilością tłuszczu, błonnika i białka lub bez ich zawartości. Właściwości zdrowotne miodu Miód od dawien dawna znany jest ze swoich korzystnych właściwości zdrowotnych. Wysokiej jakości miód jest bogaty w kilka ważnych przeciwutleniaczy – takich jak kwasy fenolowe i flawonoidy, które bardzo korzystnie wpływają na nasze zdrowie. Przeciwutleniacze to związki, które pomagają zwalczać wolne rodniki powodujące choroby, zmniejszając w ten sposób ryzyko uszkodzenia komórek oksydacyjnych. Badania sugerują, że związki te mogą chronić przed chorobami przewlekłymi, takimi jak choroby serca, nowotwory i cukrzyca. Badania na zwierzętach i ludziach sugerują, że zamiana zwykłego cukru na miód, może pomóc w obniżeniu poziomu cholesterolu, trójglicerydów i ciśnienia krwi. Ale to nie jedyne walory zdrowotne miodu. Miód ma również właściwości antybakteryjne i może pomóc w leczeniu wrzodów i chorób skóry, takich jak łuszczyca, zapalenie skóry i opryszczka. Chociaż miód jest bogaty w cukier i kalorie, nadal jest lepszym wyborem niż cukier rafinowany. Jednak nie wszyscy powinni go jeść. Kto powinien unikać miodu? Jeśli należycie do którejś z niżej wymienionych grup osób, lepiej nie spożywajcie miodu. Osoby, które chcą schudnąć. Miód ma wysoką zawartość cukru i kalorii — zawiera około 64 kalorii w jednej łyżce stołowej (21 gramów). Mimo iż może to nie wydawać się dużo, nawet kilka porcji dziennie może spowodować nagromadzenie kalorii. Z biegiem czasu może to prowadzić do przyrostu masy ciała — zwłaszcza jeśli nie zostaną wprowadzone inne modyfikacje diety w celu uwzględnienia tych dodatkowych kalorii. Nie zapominajmy też, że miód jest bogaty w cukier, który jest szybko trawiony i może powodować gwałtowny wzrost poziomu cukru we krwi, co prowadzi do zwiększonego głodu i potencjalnego długoterminowego przyrostu masy ciała. Cukrzyca. Ponieważ miód może wpływać na poziom cukru we krwi, unikajcie go i innych słodzików, dopóki wasza cukrzyca nie będzie pod kontrolą. Miód ma wysoką zawartość fruktozy, która obciąża trzustkę, co z kolei może prowadzić do rozwoju cukrzycy. To dlatego osoby, które mają predyspozycje do zachorowania a cukrzycę, powinny pamiętać o ograniczeniu spożycia miodu lub całkowitym wyeliminowaniu go z diety. Alergia. Jeśli macie alergię, także powinniście ograniczyć spożycie miodu. Produkt ten zawiera substancje biologicznie czynne z dodatkiem pyłków, które są uważane za wyjątkowo silny alergen i mogą doprowadzić do uczulenia. Jeżeli osoba uczulona będzie regularnie spożywała miód, może u niej wystąpić zagrażający życiu wstrząs anafilaktyczny. Problemy zębami. Na miód powinny również uważać osoby, które są podatne na próchnicę, ponieważ produkt ten może pogorszyć ten stan. Dzieci, które nie ukończyły roku. Światowa Organizacja Zdrowia jest tylko jedną z wielu grup medycznych na całym świecie, która zgadza się z tym, że miód nie powinien być podawany dzieciom poniżej 12 miesiąca życia. Dlaczego? Zanim dzieci osiągną wiek jednego roku, bakterie w ich jelitach nie są wystarczająco rozwinięte, aby powstrzymać niektóre szkodliwe bakterie przed zakażeniem organizmu. Clostridium botulinum to potencjalnie trująca bakteria, która oprócz wywoływania choroby zwanej zatruciem jadem kiełbasianym, często występuje w miodzie surowym i przetworzonym. Jak wynika z badań, ok. 25% produktów miodowych zawiera zarodniki tej bakterii. Kupując miód pamiętajcie, że zwykły miód jest często pasteryzowany, filtrowany, przetwarzany i mieszany z syropem w celu obniżenia kosztów. Wybór surowych wersji jest najlepszym sposobem na maksymalizację potencjalnych korzyści zdrowotnych płynących z miodu. Źródło: Radio ZET AM4h0o.

50x09jurvc.pages.dev/83

50x09jurvc.pages.dev/27

50x09jurvc.pages.dev/31

50x09jurvc.pages.dev/3

50x09jurvc.pages.dev/96

50x09jurvc.pages.dev/64

50x09jurvc.pages.dev/3

50x09jurvc.pages.dev/56

czy cukrzycy mogą jeść miód